ว่านดอกทองหรือว่านมหาเสน่ห์

ว่านดอกทองหรือว่านมหาเสน่ห์

          ว่านดอกทองที่พบในไทยมีจำนวนหลายสายพันธุ์ มักชื่อเรียกท้องถิ่นต่างๆ ได้แก่ ว่านราคะ ว่านดอกทองกระเจา ว่านดอกทองตัวผู้ดอก ทองตัวเมีย ว่านดินสอฤษี ว่านมหาเสน่ห์
          ว่านดอกทอง เป็นว่านมหาเสน่ห์มหานิยม โดยเชื่อว่าเมื่อดอกบานที่ให้กลิ่นหอม หากชายหรือหญิงได้กลิ่นจะทำให้กระตุ้นความกำหนัดทางเพศได้ จึงเรียก “ว่านมหาเสน่ห์” ผู้ชายไทยในสมัยโบราณจะใช้พืชนี้หุงกับน้ำมันจันทน์ หรือบดรวมกับสีผึ้งสีปาก ใช้สำหรับทาตัวหรือใช้สีปาก เชื่อว่าเมื่อพบผู้หญิงจะทำให้หญิงรัก และคล้อยตาม
          การปลูกว่านดอกทองตามหน้าบ้านที่ร้านค้า เชื่อว่าจะทำให้ค้าขายดี เป็นมหานิยมเรียกคนเข้าร้าน เจรจาซื้อขายง่าย
          การปลูกไว้ในบ้านมีความเชื่อเรื่องเมตตามหานิยมทำให้ผู้คนเคารพ รักใคร่ แต่บางตำรากล่าวถึงเรื่องอับประมงคลที่ไม่ควรปลูกไว้ในบ้าน เพราะอาจทำให้สามีหรือภรรยาเกิดความนอกใจกัน
          วัตถุนิยม โดยเฉพาะพระเครื่องที่นิยมนำส่วนดอก ใบ และเหง้า ใช้เป็นส่วนผสมสำหรับในการทำพระเครื่อง ส่วนของดอก และเหง้านิยมนำมาสกัดเป็นน้ำมันหอมระเหย นำมันนวด ใช้ทาผม ทาผิว ทาริมฝีปาก เป็นน้ำมันมหาเสน่ห์

อ. ธัชกร ธีรปัญญานนท์